O Carl Rogers περιέγραψε την ανθεκτικότητα σαν το εσωτερικό μας κίνητρο για ανάπτυξη.
Η Merriam-Webster ορίζει την ανθεκτικότητα ως “την ικανότητα κάποιου να επανακάμπτει ή να προσαρμόσετε εύκολα στις δυσκολίες ή την αλλαγή”. Ένα ανθεκτικό παιδί σκέφτεται «δεν είμαι τα λάθη μου, μπορώ να προσπαθήσω και πάλι, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, και δεν είμαι ο μόνος».
Προστατευτικοί παράγοντες, καθώς και παράγοντες επικινδυνότητας για την ανθεκτικότητα είναι το γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο, το οικογενειακό περιβάλλον και το ταμπεραμέντο του παιδιού.
Σύμφωνα με τον APA, η οικοδόμηση της ανθεκτικότητας – της ικανότητας να προσαρμόζεται ένα παιδί καλά στις αντιξοότητες, στο τραύμα, σε τραγωδίες, απειλές ή ακόμα και σημαντικές πηγές άγχους – μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά μας να διαχειρίζονται το άγχος και τα συναισθήματα αβεβαιότητας. Ένα παιδί δεν γεννιέται ανθεκτικό, αλλά γίνεται. Έτσι, ο APA και το Devereux Center for Resilient Children (DCRC) δίνουν συμβουλές, που μπορούν να ακολουθήσουν οι γονείς, ώστε να διδάξουν δεξιότητες ανθεκτικότητας στα παιδιά:
Πηγή: psychopedia.gr – της Ιωάννας Μπάτζου, Ψυχολόγου Α.Π.Θ. – Νηπιαγωγού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων