Τι είναι η Θεραπεία Σίτισης & πώς βοηθά τα παιδιά;

Με τους απλούστερους όρους της, η θεραπεία σίτισης βοηθά τα παιδιά να μάθουν πώς να τρώνε ή πώς να τρώνε καλύτερα.

Οι θεραπευτές σίτισης είναι συνήθως λογοθεραπευτές ή/και εργοθεραπευτές. Ορισμένοι διαιτολόγοι/διατροφολόγοι παρέχουν άμεση θεραπεία, αλλά πιο συχνά παρέχουν υποστήριξη με πρόσθετες υπηρεσίες σε ορισμένα παιδιά για να διαχειριστούν τυχόν προβλήματα βάρους ή ανάπτυξης όταν αυτό είναι απαραίτητο.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η θεραπεία σίτισης είναι ουσιαστικά μια ειδικότητα μέσα σε μια ειδικότητα. Δεν είναι λοιπόν όλοι οι  λογοθεραπευτές και οι εργοθεραπευτές εκπαιδευμένοι στις δυσκολίες σίτισης.

Η θεραπεία σίτισης γίνεται συνήθως , αν όχι πάντα, σε εβδομαδιαία βάση και έχει διάρκεια 45-90 λεπτών. Μερικές φορές, η θεραπεία γίνεται με ένα παιδί και έναν θεραπευτή. Άλλες φορές, είναι με μια ομάδα παιδιών που όλα έχουν παρόμοιους στόχους. Συχνά η δυναμική μιας ομάδας μπορεί να είναι κίνητρο για τα παιδιά. Η θεραπεία σίτισης μπορεί επίσης να γίνει χωρίς την παρουσία των φροντιστών ή και με την παρουσία τους στην αίθουσα συνεδριών.

Σκοπός της δεν το παιδί να σιτιστεί από τον θεραπευτή και άρα να φύγει από την θεραπεία χορτάτο. Σκοπός είναι ο θεραπευτής να βοηθήσει το παιδί να αρχίσει να δοκιμάζει νέες υφές, νέες γεύσεις και γενικά νέα τρόφιμα. Ο θεραπευτής σκοπό έχει να καλλιεργήσει τις απαραίτητες δεξιότητες που θα επιτρέψουν στο παιδί να καταναλώνει ποικίλα τρόφιμα. Η εκπαίδευση των φροντιστών/ γονέων γύρω από την σίτιση είναι φυσικά απαραίτητη. Οι γονείς είναι ενεργά μέλη της διαδικασίας και ουσιαστικά βρίσκονται και εκείνοι σε μια “σχολή σίτισης”.

Παιδιά που παρουσιάζουν συμπεριφορές όπως η παρακάτω, ενδεχομένως να χρήζουν μια αξιολόγησης σίτισης.  

1. Ισχυρές προτιμήσεις σχετικά με τα τρόφιμα που τους αρέσουν/ δεν τους αρέσουν,συμπεριλαμβανομένης της γεύσης, της υφής και του τρόπου παρασκευής του φαγητού.
2. Περιορισμένη ποικιλία τροφίμων που καταναλώνουν (συχνά εξαιρούν μια ολόκληρη κατηγορία).
3. Περιορισμένο αριθμό τροφίμων που τρώνε.
4. Αποφυγή νέων τροφίμων.
5. Συχνά αρνούνται να φάνε τα «σωστά» τρόφιμα ή τη «σωστη» ποσότητα.
6. Αναστατώνονται περισσότερο από τους συνομηλίκους τους, όταν πιέζονται από τους γονείς τους, να φάνε αυτό που είναι «σωστό».
7. Είναι πιο πιθανό να σερβίρονται ένα ειδικό γεύμα από τους γονείς τους (Tommey & Associates, 2021).

Πιτσικάλη Θεοδώρα-Χριστίνα, Λογοθεραπεύτρια MSc του Πρότυπου Κέντρου Ειδικών Θεραπειών «Παιδίων Πλεύση»

Γρηγορίου Λαμπράκη 407, Κερατσίνι

Τηλέφωνα επικοινωνίας είναι: 2130433829

www.eidikospaidagogos.gr

Διαβάστε επίσης:

WEBINAR: «ΔΕΠΥ – Αξιολόγηση και Τεχνικές Παρέμβασης»