Αυξάνοντας τα κίνητρα των παιδιών για μάθηση

Πόσες φορές ως γονείς δεν πιέσαμε τα παιδιά μας να διαβάζουν

 εντατικά για το σχολείο θέλοντας όχι μόνο να καλλιεργήσουμε ή να εμπλουτίσουμε τις  γνώσεις τους, αλλά ίσως και κυρίως αυτό, να ικανοποιήσουμε μέσα από την δική τους σχολική επίδοση τις δικές μας ανάγκες, εικόνες επιθυμίες, ή ακόμα και απραγματοποίητα όνειρα? Γινόμαστε πιεστικοί, αγχώδεις μεταφέροντας και στα παιδιά το δικό μας άγχος, λες και η σχολική επίδοση είναι συνυφασμένη με την ευρύτερη παιδεία ή γνώση, με την εσωτερική καλλιέργεια ή την ανάπτυξη άλλων ευρύτερων κοινωνικών δεξιοτήτων. Σπαταλούμε ώρες καθημερινά για να πετύχουμε το «άριστο» και στο τέλος καταλήγουμε κουρασμένοι, εξουθενωμένοι σχεδόν, και συχνά με την ίδια απορία, αν όλο αυτό αξίζει πραγματικά και αν τελικά η μάθηση πραγματοποιείται μέσα από τόσο πολύπλοκα μονοπάτια.

Μήπως τελικά να ακολουθήσουμε ένα διαφορετικό δρόμο; Μήπως να δημιουργήσουμε στα παιδιά μας κίνητρα για να αγαπήσουν την μάθηση; Μήπως να διαχωρίσουμε την άριστη σχολική επίδοση από την προσωπική ανάπτυξη και καλλιέργεια; Μήπως να στρέψουμε την προσοχή μας σε κοινωνικές δεξιότητες, στην ανάπτυξη την αυτοεκτίμησης τους, στην ανίχνευση άλλων ταλέντων; Μήπως τελικά να τους δώσουμε χώρο να δράσουν αυτόνομα;

Αξίζει να ακολουθήσουμε λίγες και απλές συμβουλές ως γονείς, όπως για παράδειγμα πάντοτε να αποδεχόμαστε το παιδί γιαυτό που είναι και να ενισχύουμε κάθε φορά την προσπάθεια του. Έτσι θα αυξάνουμε ταυτόχρονα την αυτοεκτίμηση του παιδιού που θα αποτελεί το έναυσμα για να συνεχίσει τις προσπάθειες του. Ποτέ μην ταυτίζουμε ή συγκρίνουμε  το παιδί μας με άλλα παιδιά ή ακόμα και με τα αδερφάκια του. Αυτού του τύπου ο ανταγωνισμός μπερδεύει και δημιουργεί εσφαλμένες εικόνες στο παιδί μας. Άλλωστε κάθε ένας από μας είναι μοναδικός και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει το παιδί να το κατανοεί.

Θα πρέπει επίσης  να είναι ξεκάθαρο στο μυαλό του παιδιού ότι άλλος ο ρόλος του μαθητή,  άρα και οι υποχρεώσεις,  ή οι ευθύνες που απορρέουν από αυτόν και άλλος του γιου ή της κόρης,  που αντιπροσωπεύει ως μέλος μιας οικογένειας. Αντίστοιχα, διαφορετικός είναι και  ο ρόλος του γονιού από αυτόν του εκπαιδευτικού.

Πολύ σημαντικό τέλος είναι να αναγνωρίζουμε τις δυνατότητες του παιδιού ή τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σε ότι αφορά τις σχολικές του επιδόσεις και μόνο τότε να δημιουργούμε ρεαλιστικές απαιτήσεις.

Ας δώσουμε λοιπόν χρόνο στα παιδιά μας να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα τους, τη σκέψη τους, να έρθουν τα ίδια αντιμέτωπα με τις δυσκολίες τους, να τις αντιμετωπίσουν με τον δικό τους τρόπο, να πετύχουν ή να αποτύχουν και να καρπωθούν την επιτυχία ή την αποτυχία τους, να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις. Χρέος του γονιού είναι να  μεγαλώσει τα παιδιά του καλλιεργώντας τους αυτοεκτίμηση, ανεξαρτησία,  και πρωτίστως θετική αυτοεικόνα, στοιχεία που θα το οδηγήσουν με τη σειρά τους όχι μόνο  σε καλές  σχολικές επιδόσεις, αλλά πάνω από όλα στην  αντιμετώπιση κάθε πιθανής δυσχέρειας που θα συναντήσει σε κάθε μονοπάτι στη ζωή του, χωρίς να απαιτείται να προσφεύγει διαρκώς  στο προστατευτικό οικογενειακό περιβάλλον.

Της Ευρυδίκης Νεραντζή, Ψυχολόγου, Msc Συνθετική Θεραπευτική Συμβουλευτική – psychopedia.gr

www.eidikospaidagogos.gr