Παιδί με ΔΕΠΥ: Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς;
07/12/2020Άσκηση: Φτιάχνω το δικό μου βιβλίο ιστοριών
07/12/2020
Για να δώσουμε στο παιδί την ευκαιρία να φτιάξει δικούς του κανόνες, μπορούμε να ξαναπαίξουμε το παιχνίδι, αλλά αυτή τη φορά με άλλους κανόνες, που θα τους έχει φτιάξει το παιδί. Σ’ αυτή την περίπτωση, τους αποδεχόμαστε αλλά εκφράζουμε τυχόν δυσαρέσκεια όταν αυτοί οι κανόνες είναι άδικοι (είναι σχεδόν σίγουρο ότι το παιδί θα φτιάξει κανόνες που θα το βοηθούν να κερδίσει). Μπορούμε να συζητήσουμε αν κι άλλοι θα ήθελαν να παίξουν με αυτούς του κανόνες, αν θα έπρεπε να τους διορθώσουμε λίγο πώς και γιατί, κτλ. Το παιδί θα καταλάβει ότι μπορεί να συμμετέχει στους κανόνες, αλλά θα πρέπει να κοιτά το γενικό καλό και όχι μόνο της προσωπική του ευχαρίστηση.
Τα παιδιά γενικά δεν βλέπουν ότι οι συμπεριφορές τους έχουν θετικές ή αρνητικές συνέπειες, απλά νιώθουν ότι τους συμβαίνουν καλά ή κακά πράγματα. Αυτό συμβαίνει πιο συχνά στα μικρά παιδιά και σε παιδιά που έχουν την τάση να επιρρίπτουν την ευθύνη σε εξωτερικούς παράγοντες. Με κάποιες τεχνικές παιχνιδιού, τα παιδιά μαθαίνουν να συνδέουν τη συμπεριφορά τους με τις συνέπειες που τις ακολουθούν.
Ο πρωταρχικός στόχος είναι να μάθουν τα παιδιά ότι μπορούν να έχουν τον έλεγχο της συμπεριφοράς και της συνέπειας και ότι έχουν τη δυνατότητα επιλογής και αλλαγής της συμπεριφοράς.
Το «Φιδάκι» είναι ένα αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών και μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί για να διδάξουμε στα παιδιά τη σημασία του να σκέφτονται πριν ενεργήσουν, να αναγνωρίσουμε προβληματικές σκέψεις ή συμπεριφορές να υπογραμμίσουμε την ικανότητα της λήψης αποφάσεων και να μάθουν να χαίρονται με τις επιτυχίες.
Επιτραπέζιο παιχνίδι «Φιδάκι»
Περιγραφή
Το παιχνίδι παίζεται σύμφωνα με τους κανόνες του. Κάθε φορά όμως που το πιόνι των παικτών φτάνει σε μία σκάλα, τότε ο συγκεκριμένος παίκτης πρέπει να αναφέρει κάτι που έκανε και οδήγησε σε επιβράβευση ή τον έκανε να αισθανθεί υπερήφανος. Μετά αναβαίνει τη σκάλα. Αντίθετα, αν το πιόνι βρεθεί σε φιδάκι, τότε πρέπει να αναφέρει ένα περιστατικό στο οποίο συμπεριφέρθηκε χωρίς να σκεφτεί, ήταν απρόσεχτος και τελικά οδήγησε σε απογοήτευση και αφαίρεση της επιβράβευσης.
Κάθε φορά που ο ενήλικας «πέφτει» σε σκάλα ή φιδάκι, είναι σημαντικό να χτίζει πάνω στο παράδειγμα του παιδιού για να τονίσει σημαντικά σημεία και να γίνει πρότυπο συμπεριφορών όπως τη σκέψη πριν την πράξη και την καλύτερη διαχείριση παρόμοιων καταστάσεων στο μέλλον.
Παίζουμε με το Γιώργο το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο Γιώργος (το όνομα έχει αλλαχτεί) είναι επιθετικός όταν θυμώνει και χτυπά τα παιδιά στο σχολείο. Θεωρεί όμως τις τιμωρίες της δασκάλας του άδικες, γιατί, όπως λέει ο ίδιος, «αυτή είναι στριμμένη». Στην αρχή ο Γιώργος δυσκολευόταν να βρει γεγονότα και ιστορίες, κι επειδή εγώ γνώριζα το ιστορικό, τον βοηθούσα να σκεφτεί κάτι να πει λέγοντας: «θυμάσαι τότε που…. θέλεις να μου πεις γι αυτό;». Του ήταν πολύ δύσκολο να κάνει τη σύνδεση, αλλά προς το τέλος άρχισε να μπαίνει στο νόημα του παιχνιδιού.
Τη δεύτερη φορά που παίξαμε έπεσα πρώτη πάνω σε σκάλα. Ανέφερα μια ιστορία όταν ήμουν μικρή που η συμμαθήτριά μου μού πήρε τη γόμα κι εγώ θύμωσα πάρα πολύ. Σκέφτηκα να τη σπρώξω αλλά τελικά αποφάσισα να ζητήσω τη βοήθεια της δασκάλας. Πήρα πίσω τη γόμα μου και αισθανόμουν υπέροχα γιατί κατάφερα να συγκρατήσω τα νεύρα μου. Αυτή η ιστορία δεν ήταν αληθινή, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό δεν είχε σημασία. Αυτό που είχε σημασία ήταν ότι ο Γιώργος πριν δύο μέρες είχε χτυπήσει έναν συμμαθητή του γιατί του άνοιξε την κασετίνα και του πήρε ένα μολύβι. Η δασκάλα έβαλε το Γιώργο να καθίσει μόνος του κι εκείνος αποφάσισε να μιλήσει άσχημα και στη δασκάλα. Δίνοντας ένα παρόμοιο παράδειγμα με άλλη κατάληξη, και φυσικά ανεβαίνοντας τη σκάλα, ο Γιώργος άρχισε να συνειδητοποιεί ότι όταν σκέφτεται μόνο να κερδίζει μπορεί.
Όσο πιο συχνά παίζαμε το παιχνίδι, τόσο ο Γιώργος μπορούσε να σκεφτεί μόνος του περιστατικά, κι επειδή ήθελε να κερδίζει στο παιχνίδι, προσπαθούσε τις μέρες πριν τη συνεδρία μας, να συμπεριφέρεται σωστά και να σκέφτεται πριν ενεργήσει, ώστε να ανεβαίνει πιο γρήγορα τις σκάλες από μένα.
Τα παιδιά θα μάθουν να καταλαβαίνουν τα συναισθήματά τους. Η δραστηριότητα αυτή μπορεί να γίνει με παιδιά 3 ετών και άνω, στη σχολική τάξη ή το σπίτι, από μια μεγάλη ομάδα ή από ένα παιδί κι έναν ενήλικα.
Λωρίδες από χαρτί ή χαρτόνι για τις προτάσεις
Μαρκαδόροι
Εικόνες ή σύμβολα συναισθημάτων
Τι να κάνετε
Γράφουμε προτάσεις για τα συναισθήματα όπως:
Αισθάνομαι καλά όταν…
Αισθάνομαι λύπη όταν…
Αισθάνομαι τρομαγμένος όταν…
Αισθάνομαι φόβο όταν…
Αισθάνομαι ανόητος όταν…
Διαβάστε τις προτάσεις μια φορά και αφήστε το παιδί να τις συμπληρώσει. Γράψτε τις απαντήσεις του ή βοηθήστε το να γράψει το ίδιο.
Αφού διαβάσετε όλες τις προτάσεις, φυλάξτε το και χρησιμοποιήστε το ξανά για να παίξετε διάφορα παιχνίδια ή να ενθαρρύνετε το παιδί να εκφράζει τα συναισθήματά του.Κάτι περισσότερο
Χρησιμοποιήστε τις προτάσεις για να πείτε μια ιστορία για τα συναισθήματα και ψάξτε τρόπους να δοθούν λύσεις από το παιδί. Χρησιμοποιήστε τις προτάσεις για να επικυρώσετε τα αισθήματα του παιδιού και αναπτύξτε τη συναισθηματική και διανοητική προσέγγιση ρωτώντας τα άλλα παιδιά αν αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο ή με διαφορετικό κάτι παρόμοιο (όταν το παιχνίδι παίζεται σε ομάδα).