Ποια τα χαρακτηριστικά των μαθητών με ΔΕΠΥ και πώς μπορεί ο εκπαιδευτικός να βοηθήσει το μαθητή;

Οι μαθητές με ΔΕΠΥ, δηλαδή Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής ή/και Υπερκινητικότητας, παρουσιάζουν μια διαταραχή,

η οποία μπορεί να εκδηλώνεται είτε μεμονωμένα είτε να συνυπάρχει με άλλη διαταραχή, όπως τη δυσλεξία (περίπτωση συννοσηρότητας). Και στις δυο περιπτώσεις η παρουσία της, με τα χαρακτηριστικά που τη διακρίνουν και πλαισιώνουν το κλινικό προφίλ του παιδιού, παρεμποδίζουν σε μεγάλο βαθμό τη συμμετοχή και τη συνεργασία με τους συμμαθητές του στη τάξη. Στο παρόν άρθρο θα αναφερθούν κάποια από τα συμπτώμτα που παρουσιάζουν οι μαθητές με ΔΕΠΥ, καθώς και στις μεθόδους που μπορεί ο εκπαιδευτικός να χρησιμοποιήσει προκειμένου να βοηθήσει το μαθητή.

Αρχικά, οι μαθητές με ΔΕΠΥ μπορούν εύκολα να αναγνωριστούν από τους γονείς και τον εκπαιδευτικό λόγω της έλλειψης συγκέντρωσης και της υπερκινητικότητας που έχουν. Η αυτοπεποίθηση τους υστερεί έναντι των άλλων μαθητών και γι΄αυτό είναι περισσότεροι παρορμητικοί. Λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης που έχουν για τον εαυτό τους δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στα δεδομένα της τάξης. Το γεγονός ότι αντιλαμβάνονται πως “διαφέρουν” από τους υπόλοιπους συμμαθητές, τους δημιουργεί ένα αίσθημα κατωτερότητας με αποτέλεσμα να νιώθουν πως δε θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στις μαθησιακές απαιτήσεις. Αρκετές φορές δεν μπορούν να οργανώσουν τις δραστηριότητες και τις εργασίες που έχουν για το σχολείο επειδή δεν είναι εύκολο να οργανώσουν ένα πρόγραμμα και ανά συγκεντρωθούν σ΄ αυτό. Επιπλέον, αποσπούνται από τους θορύβους και χάνουν τη συγκέντρωση τους πολύ εύκολα. Κάποιες φορές συμβαίνει να μη τηρούν τις οδηγίες και να μην είναι τυπικοί στα καθήκοντα τους.

Όσο αφορά τη διάγνωση και την αντιμετώπιση ο εκπαιδευτικός κατέχει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, καθώς απαιτείται να έχει συνεργασία με τους εμπλεκόμενους φορείς (διδακτικό προσωπικό, διευθυντή σχολείου, γονείς, ειδικοί διαγνωστικής-υποστηρικτικής ομάδας), ώστε να προσφέρει τα μέγιστα στο μαθητή με ΔΕΠΥ. Επομένως, αντιλαμβανόμαστε ότι η συμμετοχή του εκπαιδευτικού στη διαχείρηση της εν λόγω διαταραχής αποτελεί μέρος μιας συλλογικής προσπάθειας όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Ο εκπαιδευτικός μπορεί να δημιουργήσει εξατομικευμένο πρόγραμμα διδασκαλίας για τον μαθητή με ΔΕΠΥ. Ακόμη, αδήριτη ανάγκη είναι η δημιουργία φιλικού κλίματος στη σχολική τάξη προκειμένου να αισθανθεί ο μαθητής άνετα. Η δημιουργία μικρών ομάδων μπορεί να επιφέρει θετικά αποτελέσματα γιατί προωθεί τη συνεργασία και τη φιλία μεταξύ των μαθητών. Αναμφίβολα, η επιβράβευση από πλευράς εκπαιδευτικού λειτουργεί θετικά γιατί το παιδί αισθάνεται ότι μπορεί να καταφέρει κάτι, ακόμη και πολύ μικρό.  το παιδί με ΔΕΠΥ για να συνεχίσει τη προσπάθεια πρέπει να αισθάνεται ότι ο εκπαιδευτικός είναι δίπλα του και το στηρίζει. Η συζήτηση με το μαθητή είναι ιδιαίτερα οφέλιμη και εποικοδομητική, καθώς και η συζήτηση του εκπαιδευτικού με τους γονείς. Εν κατακλείδι, δε πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός των παιδιών με ΔΕΠΥ, αλλά αντίθετα πρέπει να δημιουργηθεί ένα ισότιμο περιβάλλον, στο οποίο οι μαθητές αυτοί θα χρήζουν ίσης αντιμετώπισης και ίσων ευκαιριών.

Συγγραφή άρθρου: Μπίχτα Βασιλική

Καθηγήτρια Φιλόλογος με Μεταπτυχιακές σπουδές στην Ειδική Αγωγή

www.eidikospaidagogos.gr

Διαβάστε επίσης:

Αποκτήστε Πιστοποιημένη Επάρκεια στη ΔΕΠΥ από τη Unicert σε συνεργασία με το Κέντρο Ερευνών του Πανεπιστημίου Πειραιά